I’m Still Just A Cliche

Son yıllarda gittiğim en garip konser Russian Red konseriydi. Aslında teknik olarak çok da garip sayılmaz oysaki garipti. Garaj İstanbul’da sahne alan Russian Red’i bilip bilmeyen herkes gelmiş, konser sanki detone manyağı, akor özürlü hem gitarist hem şarkıcı birinin sahne aldığı izbe bir bar ortamına dönmüştü. Bunları niye mi anlatıyorum, yazık oldu kıza ondan. Yapmayalım böyle şeyler.

Oysaki Russian Red süper bir rujdur, kendisini konserden sonra Mac cosmeticten temin ettim çok da memnunum. Bu ruja saygı olarak kadın, kadına saygı olarak konser edeple izlenmeliydi; kadını duyamadık yahu.  Neyse…

Hayatta farklı olmak için neler yapıyoruz ya, ki aldığım Mac ruj bunlara dahil değil, bunların yanında çok sıradan. Ben buradan yaptığım manyaklıkları anlatıp kimseyi üzmek, kimseyi “neden benim hayatım bu kadar sıradan” diye perişan etmek istemiyorum. Anlatmıyorsam nedeni hep bu sosyal sorumluluk bilincimden. Bir de nedense insanlar blog yazılarımdan sevimli olduğumu düşünüyorlar baktım, oysaki sevimli falan değilim, çok asiyim. Asiyim diyorum size!

Asilik de herkese göre farklı, herkesin asiliği kendine, izafi bir kavram asilikten ne anladığına bağlı. Ne kadar uç yaşarsan yaşa (o kadar uçum diyorum size) sonunda toplumun sevdiği gibi insanlar olmak sıradan olmak istiyoruz ya, bu noktada hayatı hep Bukowski’nin gözlerinden görmek istiyorum. Çok da Bukowski okuduğumdan değil, ama bizim küçümsediğimiz insanları o seviyor öyle değil mi?

Hayatı, işini severek yapan bir porno yıldızının etik değerleriyle yaşasaydık acaba nefretle yaptığımız yargılamalar daha mı bağışlayıcı olurdu? Ya da saygı duymak için çok da zor prosedürlere uymak zorunda kalmaz mıydık acaba? Sevilen birer Chuck Palahniuk kitabı karakterleri olurduk, üstüne bir de saygı görür müydük? Yok daha neler…

Herkeste gördüğüm Rayban Wayfarer gözlüklerini geçen gün taktım, ama yakıştı da napıyım ve aldım. İşte o kadar farklı olmak için yırtın sonra da git herkeste olan şeyi al. Hala klişeyim, hala banal…  

PS: Epi topu hepimiz standart insanlarız işte.